استاندارد SAE:

این استاندارد برای تعیین میزان گرانروی یا ویسکوزیته روغن به‌ کار برده می‌شود. این استاندارد از اعدادی بین ۰ تا ۶۰ تشکیل شده و در برخی مواقع حرف W نیز در آن دیده می‌شود.

استاندارد SAE به نوعی تعیین‌کننده‌ی ویسکوزیته‌ی روغن موتور است. عدد ۰ در این استاندارد نشان‌دهنده‌ی کمترین میزان گرانروی بوده و نمایانگر روغنی است که به‌راحتی جاری می‌شود، در عوض با حرکت به سمت عدد ۶۰ میزان گرانروی افزایش می‌باید و SAE 60 نشانگر روغنی با گرانروی بسیار بالاست که یعنی سخت جاری می‌شود.

با توجه به این استاندارد، میزان گرانروی تعریف‌شده برای این روغن موتور 10W-40 بوده که نشان‌دهنده‌ی عملکرد مناسب آن با توجه به آب‌وهوای کشور ایران است.

استاندارد API:

این استاندارد برای تعیین سطح کیفیت روغن موتور مورداستفاده قرار می‌گیرد. برای موتورهای بنزینی از حرف S و برای موتورهای دیزلی از حرف C استفاده می‌شود؛ بنابراین اگر روغن موتوری برای موتور بنزینی مناسب باشد، به شکل API S شروع می‌شود و روغن‌های مناسب برای موتورهای دیزلی با عبارت API C آغاز می‌شوند.

در این استاندارد برای روغن‌ موتور‌های بنزینی پس از حرف S یکی از حروف A تا P می‌آید و برای روغن موتورهای دیزلی پس از حرف C یکی از حروف A تا K درج می‌شود.

در این طبقه‌بندی هرچه به سمت حرف A می‌رویم، از سطح کیفیت روغن کاسته می‌شود و حرکت به سمت حروف N و P نشانگر افزایش سطح کیفیت است.

با توجه به این استاندارد، سطح کیفیت API تعریف‌شده برای این محصول SN است. این امر علاوه بر نشان‌دادن سطح کیفیت بالای این محصول، قابل‌استفاده‌بودن آن را برای انواع خودروهای بنزینی نشان می‌دهد.